قدرت ناهمخوانی کردن تحولات کوانتومی

درهمتنیدگی و ناهمخوانی کوانتومی دو نوع مهم همبستگی کوانتومی هستند که بیشتر محاسبات کوانتومی بر پایه ی آن ها می باشد. ناهمخوانی کوانتومی مفهومی کلی تر از درهمتنیدگی است چراکه ناهمخوانی برای بعضی حالت های جداپذیر با درهمتنیدگی صفر می تواند وجود داشته باشد. این همبستگی های کوانتومی نقش بسزایی در افزایش سرعت انتقال اطلاعات در سیستم های کوانتومی ایفا می کنند. ما در این پایان نامه گیت های کوانتومی ای را معرفی می کنیم که باعث تولید درهمتنیدگی و ناهمخوانی کوانتومی می شوند. بدین منظور درهمتنیده کننده های کامل و کامل ویژه را موردبررسی قرار می دهیم، یعنی گیت هایی که با تأثیر روی حالت های جداپذیر حالت هایی با حداکثر درهم تنیدگی را تولید می کنند. همچنین گیت هایی وجود دارند که با تأثیر روی حالت های کلاسیک-کلاسیک با خلوص معین، می توانند ناهمخوانی بیشینه را تولید کنند که به این گیت ها بهترین ناهمخوانی کننده می گویند و نیز ماتریس های چگالی با رتبه های 3،2و4 را موردبررسی قرار می دهیم طوری که گیت های کوانتومی را روی آن ها اثر می دهیم تا ببینیم کدام گیت می تواند حالت های mdms (حالت های آمیخته با ناهمخوانی بیشینه) را تولید کنند. درنهایت دیده خواهد شد که گیت قدرتی جادویی دارد چراکه هم بهترین ناهمخوانی کننده و هم درهمتنیده کننده کامل است و با تأثیر روی ماتریس های چگالی با رتبه های مختلف، می تواند حالت های mdms را تولید کند.